Je soene
it sa net mear sizze, want dat heart in bytsje
âldmoadrich. Tsjintwurdich soest it sa
sizze. In nuveraardich ferskynsel, dat soest
en soene yn ‘e betsjutting fan ‘men
soe’ of ‘de minsken, yn it algemien, soene’.
Yn in hiel soad talen is it
hiel gewoan om de do-foarm fan in tiidwurd te brûken foar in algemiene útspraak.
People are strange when you ‘re a
stranger. Sa’n sin komt net út in dialooch. De you yn dit foarbyld is in tinkbyldige ‘do’, dy’t elkien wêze kin.
It hat in wat ynformeel lûd, omdat de harker, sa’t it liket, sels oansprutsen
wurdt. Boppedat wurdt yn al dy talen de ynformele do-foarm brûkt yn pleats fan
de jo-foarm. Dat it hat der alles fan dat “je” yn “je soene” net streekrjocht
fan it Fryske “jo” komt, mar in soarte fan lienwurd út it Hollânsk is. It kaam
yn de 18de ieu al foar, yn de “hollânske” foarm “je”.
Taalwebloch mei nijsgjirrige taalnijtsjes en taalgrúskes. Redaksje: Ed Knotter, Hindrik Sijens en Richt Sterk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten