Ferliest it Frysk de lêste -n?

It omdraaien fan de tiidwurdfolchoarder is sa’n typysk ferskynsel fan taalferoaring yn it Frysk. Der binne mear foarbylden fan ynfloed fan it Hollânsk op it Frysk. Ien dêrfan is it net mear útsprekken fan de –n oan ’e ein fan in wurd. Yn it Nederlânsk wurdt bygelyks ‘lopen’ meastentiids útsprutsen as lopuh. Yn it Frysk sprekke je lykwols de –n efter in wurdt wol út. It binne dan faak ek Friezen dy’t yn it Nederlânsk lopen (mei in dúdlike –n efter it wurd) sizze yn stee fan lopuh. In nij fenomeen is dat Friezen yn it Frysk dy –n oan de ein fan in Frysk wurd ek net mear útsprekke. Nim bygelyks de neikommende sin: “ik gean efkes te rinnen”. Yn it Frysk hearre je dúdlik de –n efter rinnen. Troch de Nederlânske ynfloed, wurdt it ek wol sa útsprutsen: “ik gean efkes te rinnuh”.